علوفه ای با خطر زخم شکمبه برای حیوانات اهلی+راه حل مشکل

خارهای گیاه کنگر از عوامل ایجاد زخم شکمبه بوده و به کارگیری آن را در تغذیه نشخوارکنندگان محدود می کند.
این گیاه عمدتا به تغذیه تکسُمان (اسب، قاطر و الاغ) می رسید. دامداران پس از فرآوری و خرد کردن کنگر، به دلیل کم بودن میزان ارزش غذایی آن از نظر پروتئین خام، راغب به تعلیف آن به دام های خود نبودند.
به منظور بهبود ارزش غذایی گیاه کنگر، با استفاده از عناصر غنی سازی اوره و ملاس به مقدار لازم به گیاه کنگر اضافه می شود.
با آموزش لازم در نحوه انجام سیلوی کنگر و کاربرد آن در تغذیه دام، می توان به دامداران کمک کرد تا هر ساله با برداشت گیاه کنگر از مراتع اطراف دامداری و سیلوی آن با هزینه کمتر، بخش عمده ای از خوراک مورد نیاز دام خود را تامین کنند.
دامداران می توانند با سیلوی کنگر برداشت شده، علوفه های سالم و غنی شده با انرژی و پروتئین مناسب برای دام های خود فراهم کنند. استفاده از کنگر در تغذیه دام، دامداران را در حفظ و صیانت از رویشگاه های کنگر نیز تشویق خواهد کرد.